آمادگی دانشجویان پزشکی، پرستاری و رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای آموزش بین حرفه ای

مقدمه: در الگوهای نوین آموزشی آمادگی فراگیران آن چنان مهم است که به اهمیت آن برای مشارکت فعال و خود انگیزشی فراگیران تأکید شده است؛ چرا که در یادگیری نقش بسزایی ایفا می کند. آموزش بین حرفه ای، یکی از الگوهای نوین آموزشی است که با افزایش همکاری ها، کیفیت ارائه خدمات و مراقبت از بیمار را بهبود بخشند. لذا هدف از این مطالعه بررسی آمادگی دانشجویان پزشکی عمومی و کارشناسی رادیولوژی و پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد و نیز تعیین ارتباط آن با متغیرهای زمینه ای است. روش پژوهش: در مطالعه توصیفی مقطعی حاضر جامعه پژوهش شامل دانشجویان رشته های کارشناسی رادیولوژی، پرستاری و پزشکی که دوره کارآموزی و کارورزی را میگذرانند می باشد. زمان انجام پژوهش سال 91-92 است. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از ابزار آمادگی برای یادگیری بین حرفه ای استفاده شد. یافته ها: تعداد 330 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند و داده های 305 پرسشنامه تحلیل شد.. میانگین امتیاز آمادگی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای یادگیری بین حرفه ای 19/72 میانگین امتیاز دانشجویان رادیولوژی 84/72 و میانگین دانشجویان پزشکی 45/68 بدست آمد. همچنین انحراف معیار نمرات دانشجویان به ترتیب 36/9, 86/7 و 85/9 بدست آمد. رابطهء بین نمرات آمادگی دانشجویان برای یادگیری بین حرفه ای و متغیر جنسیت و رشته تحصیلی معنادار نبود. بین آمادگی دانشجویان رادیولوژی و پزشکی و متغیر سن رابطه معنی داری وجود نداشت، اما در دانشجویان پرستاری این رابطه معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که دانشجویان در هر سه گروه از میزان آمادگیی بالاتر از حد متوسط که همان میانگین نمرات کل در پرسشنامه است برخوردارند. با توجه به اینکه در این مطالعه امادگی دانشجویان در حد بالاتر از متوسط که سطح مطلوبی است، قرار داشت و از طرفی ارتباطی بین آمادگی دانشجویان و متغیرهای زمینه ای وجود نداشت، این امکان را به برنامه ریزان و مدیران آموزشی میدهد تا بتوانند با محدودیتهای کمتر و در نظر گرفتن سایر عوامل در جهت توسعه آموزش بین حرفه ای گام بردارند.